Hondenmanieren, toch net iets anders dan mensenmanieren. Hoewel wij mensen dit vaak vergeten. Ik zie het dagelijks, de schaamte, het ongemak als je hond zich “ongemanierd” gedraagt waar anderen bijstaan.
Oooh nee, toch niet tegen de brievenbus plassen, niet onder de rokken van de dames Max, niet blaffen Lola is toch ook een lieve hond, SSSSt het is maar de postbode, …!
Hetgeen wij aanzien als beleeft zijn, kan totaal tegen de natuur van de hond ingaan. Dit zorgt vaak voor fustraties voor zowel hond als eigenaar en kan onhaalbare verwachtingen opleggen voor onze honden.
Een van de meest, voor mij, vreemde verwachtingen naar onze honden toe is dat hij vriendjes word met elke andere hond dat hij tegenkomt!? Wij aanschouwen het als beleeft om iedere persoon te begroeten die we passeren (hoewel dit in onze maatschappij niet veel meer gebeurt). Maar uit onderzoek op de free rangeing dogs is gebleken dat dit alles behalve natuurlijk is voor een hond. Als een stabiele hond de keuze krijgt zal hij dus vreemde honden vermeiden en op afstand houden. Dit is natuurlijk moeilijk om te doen als je aan een lijn van 1.20m hangt op een voetpad van 1.5m breed, …
En zo zijn er veel voorbeelden, wandelen hoort netjes naast jouw op hetzelfde tempo. Niet rekening houden met het feit dat een hond 4 poten heeft en geen 2, en het natuurlijke tempo heel anders ligt dan dat van ons.
Waarom kunnen mensen er moeilijk mee om als een hond aan je kruis komt ruiken? Is mooie etiquette, voor de hond althans, …
Voor een hond maakt het niet uit of het een steen is op de hoek of een fancy brievenbus waar hij tegen plast. Maar bij ons komt het schaamrood op de wangen als de buren ons betrappen.
